پژواک

مردمان بخیل

خواب دیدم قیامت شده است.

هر قومی را داخل چاله‏ای عظیم انداخته و بر سر هر چاله نگهبانانی گرز به دست گمارده بودند غیر از چاله‏ی ایرانیان. 
خود را به عبید زاکانی رساندم و پرسیدم: "عبید! این چه حکایت است که بر ما اعتماد کرده و نگهبان نگمارده‏اند؟"
گفت: "می‌دانند که به خود چنان مشغول شویم که ندانیم در چاهیم یا چاله"
خواستم بپرسم: "اگر باشد در میان ما کسی که بداند و عزم بالا رفتن کند"
نپرسیده گفت: اگر کسی از ما ، فیلش یاد هندوستان کند ، خودمان بهتر از هر نگهبانی لنگش کشیم و به ته ِ چاله بازگردانیم